Show dag International Project februari.

Deze dag is voor iedereen spannend het moment is aangebroken, het moment waar iedereen hard voor heeft gewerkt. "Het moment".

Wij technici zijn als eerste in het theater om op te starten. De dimmers de versterkers, alles gaat aan. we checken alles nog 1 maal om zeker te zijn dat alles goed werkt. En dat doet het.

De spelers komen aan met de bus en kleden zich direct om naar de "black basic". we doen een laatste warming up. vaak gebaseerd op concentratie.

Na de warming up kleden ze zich nogmaals om met de show kleding.
Dan klinkt het volgende "TUTTI SUL PALCO!" wat betekent "iedereen op het podium".

We vormen een kring en krijgen de laatste woorden van succes. De spanning voor de show is om te snijden. We roepen 3 maal MERDA, MERDA, MERDA! De woorden van het Italiaanse theater bijgeloof . Ook bekent zijn: "TOI,TOI,TOI!" of "BREAK A LEG!"

"EVERYONE ON POSITION!" En daar gaan we dan.

Een ontvangst muziekje gaat aan en we wachten tot het publiek zit...

Ze zitten. Er wordt nog een introductie presentatie gedaan door Daniele Franci de Artistieke directeur en regisseur van het project. Daarna klinkt het volgende op de Intercom. We start in 3..2..1..GO! Het muziekje kickt in en het voordoek gaat open.

We draaien de show vrijwel zonder complicaties voor de omringende scholen als publiek. Er klinkt een applaus en een bedankje wordt gemaakt naar alle mensen die hebben meegeholpen aan het project. Het doek sluit.

Iedereen is zo pumped van adrenaline. We springen, we dansen, we lachen, gieren en brullen op het podium om even alles los te laten!
Gelukt! De eerste show zit er op.

Nu hebben we een lange tijd pauze voor de avond show. We gaan het dorp in.
We relaxen een beetje we nemen lunch en drinken wat koffie in de bar. Iedereen is vrij om te gaan en staan waar ze willen. Iedereen is terug en we staan klaar om te starten met de avond show. De laatste voor de Italiaanse editie.

Hetzelfde als de ochtend show. Maar deze ging nog iets beter. Deze show was bedoeld voor iedereen, ouders, vrienden, familie en open publiek.

Na de show wordt direct het podium vrij gemaakt voor de afbouw.
We beginnen de afbouw. Alle apparatuur van Etoile gaat er uit en naar beneden. Een aantal spullen nemen we mee naar Etoile in Reggio maar grotendeels blijft in het theater. Alles opgeborgen in de kooi. "Ok slot er op en we kunnen gaan".

We nemen afscheid van elkaar want de Nederlanders die zien we niet meer. voor sommigen een emotioneelmoment omdat je een week lang intensief met elkaar werkt. nieuwe vriendschappen worden gesmeed. Goeie banden worden gecreëerd. En voorlopig zien ze elkaar niet meer.
Ik weet van vorig jaar hoe moeilijk dit was... Maar ik blijf dit keer hier.
Voor mij was het nu niet zo moeilijk.

Dit is ook het mooie van deze kansen. We werken aan een geweldige productie. Maar er is ook tijd tijdens deze projecten om vriendschappen te maken. De andere culturen leren kennen. Zowel Frans als Italiaans en voor hun de (stugge) Nederlanders. We leren van elkaar, we worden wijzer van de gesprekken en ervaring. Dit maakt het nog mooier dan het is. We zijn allemaal 1 of je nou techniek speelt of wat dan ook.

Unity. 3 nationaliteiten. Verschillende geloven, idealen of wat dan ook.
Het word gerespecteerd. En zo hoort het.